Er is alweer een jaar voorbij sinds we bij de notaris onze handtekening onder de koopakte zetten en de sleutel overhandigd kregen. Een jaar waarin er heel veel gebeurd is en het huis er zeker anders uitziet dan een jaar geleden. Een jaar geleden dat Jan zijn drone crashte op ons nieuwe grasveld. Een jaar geleden dat we de asbestafvoer ontdekten. Een jaar geleden dat de verbouwing officieel van start kon gaan. Een jaar geleden hadden we niet verwacht dat het allemaal zo zou lopen.
We zijn inmiddels verhuisd. Weliswaar een half jaar later dan gepland, maar we wonen er. We hebben een half jaar bij Jan zijn ouders gewoond, die zo lief waren om ons onderdak te verschaffen in ruil voor af en toe wat verse oogst uit de moestuin.
Dat we er wonen, daar is ook alles mee gezegd. Onderling grappen we wel eens dat we eigenlijk 'anti-kraak' wonen. We zagen ons genoodzaakt te verhuizen nadat er 2 keer was ingebroken in de schuur en we dagelijks heen en weer aan het rijden waren om de schade door het herfstige weer te beperken.
Terwijl ik deze blog schrijf, zit ik op een heerlijke stoel naast de pelletkachel in onze nieuwe woonkamer. Mijn uitzicht zijn houten planken waarmee de ontbrekende kozijnen zijn afgetimmerd. De anhydriet vloer die, vanwege het ontbreken van kozijnen, nog niet afgewerkt kan worden met tegels geeft een industriële look aan onze woonkamer. Jammer dat er inmiddels flink wat putjes in zitten van het regenwater dat her en der door het nog niet afgewerkte dak boven de keuken en werkkamer lekt.
Boven ziet het er gelukkig heel anders uit. De badkamer en het toilet zijn bruikbaar en in de waskamer boven hebben we een provisorische keuken ingericht. We hebben een slaapkamer met inbouwkast en er ligt een mooie parketvloer. Het enige wat er in deze ruimtes ontbreekt zijn de kozijnen, verwarmingen en het bad. Nu maar hopen dat het niet te hard gaat vriezen, want dan wordt het toch wel afzien. Gelukkig is het een milde winter en is het met een elektrische deken in bed goed uit te houden.
Helaas ligt de verbouwing nu helemaal stil, over de details waarom kunnen we nu helaas niet uitweiden, maar daarover in de toekomst meer. Zelf doen we ons best het huis steeds een beetje leefbaarder te maken en we hopen hard dat het niet lang meer zal duren voordat er weer wat schot in de zaak zit. We kunnen nu niets anders doen dan optimistisch blijven en heel hard duimen dat we in de zomer de opslaande deuren van de woonkamer open kunnen zetten en lekker kunnen genieten van onze fijne achtertuin.
We zijn inmiddels verhuisd. Weliswaar een half jaar later dan gepland, maar we wonen er. We hebben een half jaar bij Jan zijn ouders gewoond, die zo lief waren om ons onderdak te verschaffen in ruil voor af en toe wat verse oogst uit de moestuin.
Dat we er wonen, daar is ook alles mee gezegd. Onderling grappen we wel eens dat we eigenlijk 'anti-kraak' wonen. We zagen ons genoodzaakt te verhuizen nadat er 2 keer was ingebroken in de schuur en we dagelijks heen en weer aan het rijden waren om de schade door het herfstige weer te beperken.
Terwijl ik deze blog schrijf, zit ik op een heerlijke stoel naast de pelletkachel in onze nieuwe woonkamer. Mijn uitzicht zijn houten planken waarmee de ontbrekende kozijnen zijn afgetimmerd. De anhydriet vloer die, vanwege het ontbreken van kozijnen, nog niet afgewerkt kan worden met tegels geeft een industriële look aan onze woonkamer. Jammer dat er inmiddels flink wat putjes in zitten van het regenwater dat her en der door het nog niet afgewerkte dak boven de keuken en werkkamer lekt.
Boven ziet het er gelukkig heel anders uit. De badkamer en het toilet zijn bruikbaar en in de waskamer boven hebben we een provisorische keuken ingericht. We hebben een slaapkamer met inbouwkast en er ligt een mooie parketvloer. Het enige wat er in deze ruimtes ontbreekt zijn de kozijnen, verwarmingen en het bad. Nu maar hopen dat het niet te hard gaat vriezen, want dan wordt het toch wel afzien. Gelukkig is het een milde winter en is het met een elektrische deken in bed goed uit te houden.
Helaas ligt de verbouwing nu helemaal stil, over de details waarom kunnen we nu helaas niet uitweiden, maar daarover in de toekomst meer. Zelf doen we ons best het huis steeds een beetje leefbaarder te maken en we hopen hard dat het niet lang meer zal duren voordat er weer wat schot in de zaak zit. We kunnen nu niets anders doen dan optimistisch blijven en heel hard duimen dat we in de zomer de opslaande deuren van de woonkamer open kunnen zetten en lekker kunnen genieten van onze fijne achtertuin.
We hopen voor jullie dat deze ellendige start snel verleden tijd is en dat jullie daarna nog vele jaren kunnen genieten van een mooi energieneutraal huis in een prachtige woonomgeving.
BeantwoordenVerwijderenGroetjes, Ruud en Ineke